Corcovado naar Paraiso dag 6

Vandaag om 4:45 de wekker gezet want wij moeten vandaag vroeg klaar zijn voor de terugreis naar de bewoonde wereld. Wij hebben afgesproken om uiterlijk om 7:00 te ontbijten en uiterlijk om 7:30 de strandwandeling terug te starten naar Carate. Omdat het weer zo slecht geweest is, is de verwachting dat de rivieren die wij over moeten steken breder en dieper zijn dan op de heenweg dus wij vinden het wel een beetje spannend....Herman gaat rijden...gelukkig is het droog gebleven vannacht dus volgens het personeel van de lodge moet het te doen zijn. Bij het ontbijt kwam iedereen er achter dat ik jarig was...:-) alweer 51. Lekker ontbeten en afscheid genomen van het personeel... Wat een schatjes allemaal. Onze kleding was nog nat van de dag ervoor maar het droogt beter aan het lijf dan aan de lijn.... Dus gewoon weer aangedaan. Oke, op pad.... terug naar Carate. Mooie wandeling... het is laag water maar op het strand ligt vol met troep: kokosnoten, hout, soms zelfs bomen. De schildpadnesten zijn helemaal weggespoeld! Echt een heel ander stand dan toen wij heen gelopen zijn! Wat een ravage! Mooie pootafdrukken gefotografeerd... Ik moet nog ff checken van welk dier die zijn..... Redelijk spoedig bij Carate aangekomen, echter de auto wil niet starten.... gelukkig was er een taxi chauffeur die ons kon helpen om de auto te starten met kabels (want het is een automaat) het is gelukt. Helaas kregen de mannen de motorkap niet meer dicht... Tjonge wat een geklooi... Uiteindelijk hebben wij mijn schoen veter gebruikt om die dicht te houden. Toen de terug reis.... Pffft de rivieren waren breed en diep en de plassen zeer onvoorspelbaar... Ineke en ik zijn steeds uitgestapt om te kijken hoe diep de rivieren cq plassen waren. Een rivier was zo diep (bij mij kwam hij tot midden boven been) dat wij niet goed wisten hoe wij daar overheen moesten. Gelukkig haalde ons een andere pick up in die een alternatieve route door de rivier wist en onze mannen hebben hem gevolgd en zijn er zonder kleerscheuren doorheen gekomen. Wij waren echt blij dat wij in Puerto Jimenez aangekomen waren. Aldaar hebben wij, na bij 3 shops gevraagd te hebben in ons gebrekkige Spaans, de sluiting van de motorkap kunnen repareren. De rit naar Paraiso is een lange. Dat wisten wij van te voren. Het was spannend of wij het voor donker zouden halen. Helaas ging het niet zo soepel als verwacht.. Wij kwamen op een weg uit die door een berg grond afgesloten was en de Garmin gaf een alternatieve route die bovenop een berg uit kwam in de "middle of no where".Donker met een afgrond.....Ik raakte in paniek. Bij het navragen naar de weg ben ik mijn iPhone kwijt geraakt/is hij gestolen. Toen was ik pas echt van slag! Gelukkig hebben wij uiteindelijk de lodge gevonden. Op de weg naar de lodge kwamen wij een restaurant tegen waar wij ter ere van mijn verjaardag gegeten hebben, echter ik was nog niet in de stemming... De mannen zijn nog op de berg gaan kijken of ze mijn phone konden vinden maar helaas... En Ineke en ik zijn de lodge in gegaan om ons te installeren... Ik ben naar bed gegaan maar heb niet echt geslapen... Steeds maar geprobeerd te achterhalen wat er met mij telefoon gebeurd kan zijn....misschien kunnen Philip of Sylvana via internet en "find my iPhone" hem vinden... maar ik heb geen internet en als wij het bellen krijgen wij dat het niet bereikbaar is.....oke nu ff niets meer...probleem morgen oplossen..